Yoğun Bakım Ünitelerinde Takip Edilen Trakeotomi Olgularının Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi.

Objective: We aimed to retrospectively evaluate the clinical outcomes of the patients whose tracheotomies were opened in intensive care units and to reveal contributions of tracheotomy to patient follow-up and clinical outcome. Material and Method: File records of 116 tracheotomy cases being followed-up for 24 months were reviewed retrospectively. Patients' age, gender, APACHIE II scores, day and method of tracheotomy, complications, mortality, weaning ratios and clinical outcomes were reviewed in detail. Results: Reason for performing tracheotomy was mostly due to prolonged intubation. Out of 116 patients, 18 had surgical and 98 had percutaneous tracheotomies. Neurologic causes were the most observed reason for the hospitalization of greatest number of patients. Mortality in the group hospitalized for cardiologic reasons was 100% and any discharged patient was not detected. We observed that, as the number of additional diseases increased, mortality also increased and weaning ratio decreased. There was a significant correlation between age and mortality. Despite a slight increase in mortality with delay in tracheotomy, a statistically significant correlation was not detected between them. Weaning rate decreased with age. In addition, weaning rates were found to be higher in males, which was statistically significant. Conclusion: Tracheotomy is beneficial for patients after prolonged intubation in intensive care units. If we consider that tracheotomy has lesser number of complications than extended endotracheal intubation, this procedure can be safely applied to patients with prolonged intubation. However, more research is needed for specific information regarding tracheotomy timing. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Çalışmamızda, yoğun bakım ünitelerinde trakeotomi açılan olguların klinik sonuçları retrospektif olarak değerlendirilerek, yoğun bakımda trakeotomi işleminin hasta takibine ve klinik sonucuna katkısının ortaya konulması hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Yirmi dört aylık süre içinde takip edilen 116 trakeotomi olgusunun dosya kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı, cinsiyeti, APACHIE II skorları, trakeotomi açılma günleri ve yöntemi, işleme ait komplikasyon, mortalite, weaning oranları ve klinik sonuçları ayrıntılı olarak incelendi. Bulgular: Trakeotomi açılma nedeninin genellikle uzamış entübasyona bağlı olduğu görüldü. Yüz on altı hastanın 18'inin cerrahi yöntemle, 98'inin perkütan yöntemle trakeotomi açıldığı görüldü. Yatış nedenlerine göre en yüksek hasta sayısı, nörolojik nedenli yatan hasta grubunda yer aldı. Kardiyak nedenli yatan hasta grubunda mortalite %100 olup, taburcu hasta belirlenmemiştir. Ek hastalık sayısının arttıkça mortalitenin arttığı, weaning oranının ise azaldığı görüldü. Yaş ile mortalite arasında da anlamlı bir ilişki belirlendi. Trakeotomi açılma günü uzaması ile mortalite arasında hafif bir artış olmasına rağmen, istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki belirlenmedi. Yaş arttıkça weaning oranının azaldığı görüldü. Ayrıca erkek cinsiyette weaning oranı daha yüksek bulunmuş olup, bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi. Sonuç: Yoğun bakım ünitelerinde uzamış entübasyonlardan sonra trakeotomiye geçilmesi hastalar için daha yararlıdır. Trakeotomi komplikasyonlarının uzamış endotrakeal entübasyon komplikasyonlarından daha az olduğu göz önünde bulundurulursa, bu işlem uzamış entübasyonlu hastalarda güvenle uygulanabilir. Ancak trakeotomi zamanlaması açısından spesifik bilgiler veren yeni çalışmalara gereksinim olduğunu düşünmekteyiz. [ABSTRACT FROM AUTHOR]