Mycoplasma hominis ve Ureaplasma urealyticum: Ürogenital Sistem İnfeksiyonlarındaki Yeri ve Antibiyotik Direnç Oranlarının Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi.

Objective: Mycoplasma hominis and Ureaplasma urealyticum are opportunistic pathogens which can frequently be isolated from genitourinary tracts in humans. The aim of this study was to evaluate the presence, epidemiologic features and antibiotic susceptibility of M. hominis and U. urealyticum agents in urine specimens which were sent from various clinics of Uludağ University, Hospital of Health Application and Research Center for diagnosis of genitourinary system infection. Methods: Urinary specimen results of M. hominis and U. urealyticum were retrospectively reviewed between January 2015 and December 2016 in our hospital. Urinary specimens were examined using Mycoplasma IES (Autobio Diagnostics, Zhengzhou, People's Republic of China) in 2015 and Biosynex® Mycoplasmatest (Biosynex, Illkirch-Graffenstaden, France) in 2016 for the identification of M. hominis and U. urealyticum. Simultaneous urine culture and complete urinalysis results were compared with results of M. hominis and U. urealyticum. Results: In our study, we evaluated 5852 samples of 2926 patients comprising 67.43% females and 32.57% males for detection of M. hominis and U. urealyticum in urine. While U. urealyticum, and M. hominis were detected in 22.25% (651/2926) and 1.23% (36/2926) of the samples, respectively; coinfection was detected in 3.79% (111/2926). M. hominis and/or U. urealyticum positivity (n=798/2926) were found to be 32.12% in women and 11.02% in men. Resistance rates of M. hominis according to sex were found to be higher in women for ciprofloxacin and a statistically significant difference was found (χ ²=4.336, p=0.037). Conclusions: As there was no growth in routine urine cultures of about half of the M. hominis and/or U. urealyticum-positive patients, it is recommended to consider the presence of urogenital M. hominis and U. urealyticum infections for treatment and to use laboratory tests for the diagnosis of these agents especially in the presence of risky conditions such as pregnancy. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Mycoplasma hominis ve Ureaplasma urealyticum insanlarda fırsatçı patojenler olup, genitoüriner yollardan sıklıkla izole edilebilmektedir. Çalışmamızda Uludağ Üniversitesi, Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Hastanesi'nin çeşitli kliniklerinden genitoüriner sistem infeksiyonu ön tanısıyla gönderilen idrar örneklerinde M. hominis ve U. urealyticum etkenlerinin varlığı, epidemiyolojik özellikler ve antibiyotik duyarlılık sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Ocak 2015-Aralık 2016 arasında M. hominis ve U. urealyticum araştırılması istemi olan idrar örneklerinin sonuçları retrospektif olarak incelendi. İdrar örneklerinde M. hominis ve U. urealyticum'un tanımlanması için 2015 yılında Mycoplasma IES (Autobio Diagnostics, Zhengzhou, Çin Halk Cumhuriyeti) kiti, 2016 yılında ise Biosynex® Mycoplasmatest (Biosynex, Illkirch-Graffenstaden, Fransa) kiti kullanıldı. Eşzamanlı olarak yapılan idrar kültürü ve tam idrar tetkiki sonuçlarıyla M. hominis ve U. urealyticum sonuçları karşılaştırıldı. Bulgular: İdrarda M. hominis ve U. urealyticum araştırılması istenen %67.43'ü kadın, %32.57'si erkek olmak üzere toplam 2926 hastaya ait 5852 inceleme sonucu değerlendirmeye alındı. Hastaların %1.23 (36/2926)'ünde yalnızca M. hominis, %22.25 (651/2926)'inde yalnızca U. urealyticum, %3.79 (111/2926)'unda ikisi birlikte pozitif bulundu. M. hominis ve/veya U. urealyticum pozitifliği (n=798/2926) kadınlarda %32.12, erkeklerde %11.02 olarak bulundu. Cinsiyete göre direnç oranlarına bakıldığında sadece M. hominis için siprofloksasin direnci kadınlarda daha yüksek bulunup istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu saptandı (χ² = 4.336, p=0.037). Sonuçlar: Çalışmamızda M. hominis ve/veya U. urealyticum üremesi olan hastaların yaklaşık yarısının rutin idrar kültüründe üreme olmamasından dolayı, tedavide ürogenital M. hominis ve U. urealyticum infeksiyonlarının da varlığı göz önünde bulundurularak, özellikle gebelik gibi riskli durum varlığında bu etkenlerin tanısına yönelik laboratuvar testlerinin kullanılması önerilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]