Diyabetik Ayak İnfeksiyonlarında Etkenler ve Çoğul İlaç Dirençli Patojenlerle İlişkili Faktörler.

Objective: In this study, it was aimed to investigate the infecting agents and their resistance rates and to determine the risk factors with regard to growth of multidrug resistant (MDR) organisms in patients with diabetic foot infections. Methods: Follow-up forms of 114 diabetic foot patients who had completed their treatments at the care unit for chronic wounds, and their infections between September 2016 and August 2017 were evaluated retrospectively. According to the antimicrobial susceptibility testing, Gram-negative organisms resistant to at least two antimicrobial category, enterococci resistant to penicillin group, or staphylococci resistant to methicillin were accepted as MDR. One MDR isolate was assumed sufficient for evaluation in case more than two organisms were isolated in the same culture. Results: Of 114 patients who were included in this study, 73 (64%) were male. Ninety one (79.8%) of the patients had stage 3 and 4 foot infections according to the PEDIS classification. Microorganisms were isolated in 85 (74.6%) cultures taken from wound sites, and 11 (12.9%) of them were dual growth. A total of 96 organisms, 35 (36.4%) Gram-positives and 61 (63.6%) Gram-negatives, were isolated. The most frequent isolates were 24 (25%) coagulase-negative staphylococci, 19 (19.8%) Pseudomonas aeruginosa and 12 (12.5%) Escherichia coli. Among all isolates, 46 (47.9%) were MDR in the initial wound site cultures. MDR rates of the most frequently-isolated bacteria were 66.7% for coagulase-negative staphylococci, 89.5% for P. aeruginosa and 41.7% for E. coli. Growth of an MDR pathogen was significantly associated with peripheral arterial disease (p≤0.001), hypertension (p≤0.001), polymicrobial growth (p=0.023) and history değişof hospitalization (p=0.026). However, its association with osteomyelitis was not found to reach a significant level statistically (p=0.052). Conclusions: Out of every four patients, three yielded an organism in their initial deep tissue cultures. Of the most frequently-isolated infections, MDR rates were among the highest rates in similar studies. Resistance to antibiotics is a major problem that threatens human life throughout the world, and as we have seen in our study, this threat is also apparent for diabetic foot infections. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Bu çalışmada diyabetik ayak infeksiyonu olan hastalarda infeksiyona yol açan etkenlerin ve direnç oranlarının belirlenmesi ve çoğul ilaç dirençli (ÇİD) bakteri üremesi açısından risk faktörlerinin saptanması amaçlanmıştır. Yöntemler: Eylül 2016 ve Ağustos 2017 tarihleri arasında kronik yara ve infeksiyonları bakım ünitesinde tedavisi tamamlanan 114 diyabetik ayak tanılı hastanın izlem formları retrospektif olarak değerlendirildi. Antibiyogram sonucuna göre, üreyen etken, Gram-negatif bir bakteriyse en az iki antibiyotik grubuna dirençli olması, enterokoksa penisilin grubuna dirençli olması, stafilokoksa metisiline dirençli olması halinde, ÇİD olarak kabul edildi. Aynı kültürde birden fazla etkenin ürediği durumlarda, etkenlerden birinin ÇİD olması değerlendirme için yeterli sayıldı. Bulgular: Çalışmaya 73 (%64)'ü erkek 114 hasta dahil edildi. Hastaların 91 (%79.8) 'inde PEDIS sınıflamasına göre evre 3 ve 4 ayak infeksiyonu vardı. Yara yerlerinden alınan örneklerin 85 (%74.6)'inde üreme saptandı; bunların 11 (%12.9)'i ikili üreme şeklindeydi. Otuz beş (%36.4)'i Gram-pozitif ve 61 (%63.6)'i Gram-negatif olmak üzere toplam 96 mikroorganizma üredi. En sık infeksiyon etkenlerinden 24 (%25)'ü koagülaz-negatif stafilokoklar, 19 (%19.8)'u Pseudomonas aeruginosa ve 12 (%12.5)'si Escherichia coli idi. Alınan ilk yara yeri örneğinde üreyen tüm etkenler içinde ÇİD bakteri sayısı 46 (%47.9) idi. En sık izole edilen infeksiyon etkenlerinden ÇİD olanların oranı koagülaznegatif stafilokoklar için %66.7, P. aeruginosa için %89.5 ve E. coli için %41.7 idi. ÇİD bakteri üremesiyle periferik arter hastalığı (p≤0.001), hipertansiyon (p≤0.001), polimikrobiyal üreme (p=0.023) ve hastane yatış öyküsü (p=0.026) arasında anlamlı bir ilişki mevcuttu. ÇİD bakteri üremesiyle osteomyelit arasındaki ilişki ise istatistiksel olarak anlamlı bir düzeye ulaşmadı (p=0.052). Sonuçlar: Çalışmaya alınan her dört hastadan üçünde ilk derin doku kültüründe bakteri üremiştir. En sık izole edilen infeksiyon etkenlerinden ÇİD olanların oranları, benzer çalışmalarda saptanan en yüksek oranlar arasındadır. Antibiyotiklere karşı gelişen direnç tüm dünyada insan yaşamını tehdit eden önemli bir sorundur ve çalışmamızda da görüldüğü gibi bu tehdit diyabetik ayak infeksiyonları için de belirgindir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]