KAZAK KÜLTÜRÜNDE "YEDİ ATA" KAVRAMI VE YEDİ KUŞAĞA KADAR EVLİLİĞİN YASAKLANMASI GELENEĞİ.

In the Kazakh people, people belonging to seven generations were considered as close relatives and these seven generations were prohibited from marrying among themselves. In the traditional consciousness of the Kazakh people "zheti-ata" which means "seven grandfathers" in Kazakh, is a system for spreading male lineage. The Kazakh people are divided into three "zhuz"es (tribal divisions). The system of seven generations consists of members of one clan; "ata", "ake", "bala", "nemere", "şöbere", "şöpşek", "nemene". People who have a common seventh ancestor are considered the children of the same father, and they are not allowed to marry each other. In Kazakh society, knowledge of the names of the seven ancestors is mandatory for every person. The prohibition of marriage up to seven generations protected the Kazakh society from incest and loss of generic and genetic qualities. Therefore, the elders of the Kazakh people maintained family ties until seven generations grew up. Starting from the eighth generation, a new name was determined for "ru" (clans). For this reason, elders, judges, and heads of this clan invited members of their lineage, slaughtered the white mare, prayed, and since the seven generations are completed, they gave permission for this line to be married. in some Turkish noble peoples such as Uzbeks and Turkmens, the main aim of this article is to determine and analyze the similarity of the Kazakh tradition of creating a family, as well as to identify the features of the tradition of the prohibition of marriage up to seven generations in comparison with other. Since family marriages lead to the emergence of many genetic diseases, the problem of maintaining blood purity, which is an important traditional understanding in the prevention of health problems, is very important not only for Kazakhs but also for the health and future of generation of all peoples. These days, medicine also investigates and proves this fact. That is why, protection from genetic damage, preservation of genetic characteristics, and blood purity are some of the actual problems, that need to be studied. The article, based on the historical and ethnographic works of Russian travelers and scientists of the XIX - XX centuries, as well as on fairy tales, legends, and epics, examines the Kazakh tradition of the prohibition of marriage up to seven generations and some of the most important rules for creating a family. The study also discusses the various punishments that are imposed on those who break the ban of marriage up to seven generations. Such people are known as "blood spoilers". The study examines some of the historical prerequisites that demand the preservation of the tradition of the ban of marriage up to seven generations. Examples are also provided. The "zheti-ata" system has been refined and classification has been made. The history of the formation of this tradition among the Kazakh people and the issue of its preservation to these days are also considered. The article analyzes the tradition of prohibiting marriage up to the seven generations among the Koja and Tore clans that do not belong to the Kazakh traditional tribal divisions (Senior Zhuz, Middle Zhuz, Junior Zhuz). The main part of the research is analyzed using several methods. The first one is a comparative historical method. Using this approach, the tradition of the prohibition of marriage up to seven generations of Kazakhs living in different regions of the Kazakh steppe was studied, and based on this, from a historical point of view, the common and different sides of these traditions were compared with other Turkic tribes (Uzbeks, Turkmens). The second one is a systematic method. The data on ethnography and related disciplines (linguistics, folklore) was used to study the issue of punishment for violation of marriage prohibition up to the seven generations. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Kazak halkında yedi kuşağa dâhil olan insanlar yakın akraba olarak kabul edilmiş ve bu yedi kuşağın kendi aralarında evlilik gerçekleştirmesi yasaklanmıştır. Kazak halkının geleneksel akrabalık anlayışı içerisinde yedi ata (yedi kuşak), erkeğin soyunun devamının toplumsal bir norm olarak kabul edildiği bir sistemdir. Kazak halkı kendi içinde üç "cüz"e, yani üç kola bölünür. "Yedi ata" sistemi "ata", "ake", "bala", "nemere", "şöbere", "şöpşek", "nemene" olarak adlandırılan bir soydan türeyen sülâle üyelerinden oluşur. Bu üyelerin nesilleri bir atanın çocukları sayılır ve yedi kuşak üyeleri kendi aralarında evlilik yapmazlar. Kazak toplumunda "yedi ataya" kadar kendi soyunu bilmek, her insan için zorunluluktur. Yedi kuşak tamamlanana kadar kız verip kız almanın yasaklanması, Kazak toplumunu soyun bozulmasından, soy ve genetik özelliklerinin kaybolmasından korumuş ve bu nedenle Kazak halkının büyükleri bir soyda yedi kuşak yetişip büyüyene dek akrabalık bağlarına dikkat etmiştir. Sekizinci kuşaktan başlayarak yeni "ru" (soy) ismi belirlenir. Bunun için, o soyun büyükleri ve kadıları, halk başkanları soy üyelerini davet edip, boz kısrak kesip dualar eder ve yedi kuşağı doldurdukları için bundan böyle o soyun kendi içinde kız alıp kız vermesine, dünür olmalarına izin verirler. Bu makalenin temel amacı, Kazak halkının diğer Özbek, Türkmen gibi bazı Türk soylu halkların aile kurma ve evlenme geleneklerindeki benzerlikleri ve akrabalık sistemindeki yedi ata, yedi kuşak geçmeden akraba evliliği gerçekleştirmeme geleneğini yaşatma konusundaki gelenek ve uygulamaları tanımlamak ve analiz etmektir. Akraba evliliklerinin getirdiği sağlık sorunlarını önlemede önemli bir geleneksel anlayış olan kan saflığının korunması meselesi, sadece Kazak halkının değil, bütün halkların nesillerinin sağlıklı olması ve geleceklerinin güvenceye alınması açısından çok önemlidir, çünkü akraba evlilikleri birçok genetik hastalıkların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Günümüzde tıp bilimi de bunu araştırmaktadır ve kanıtlamaktadır. Bu nedenle, genetik tahribattan korunma, genetik özelliklerin ve kan saflığının korunması, günümüzdeki güncel sorunlardan biridir. Makalede, XIX-XX. yüzyıllardaki Rus gezginleri ile bilim adamlarının tarihî, etnografik çalışmalarına; masal, efsane ve destanlara dayanarak Kazakların yedi kuşak tamamlanana kadar kız alıp vermeme geleneği ile aile kurmada korudukları en önemli kurallara değinilir. Araştırmada yedi kuşak ve yedi kuşak tamamlanmadan kendi aralarında kız verip, kız alıp dünür olmaya izin verilmediği ve bu şartı bozanların ise "kan karıştıran" olarak bilinip, onlara çeşitli cezaların uygulandığı konusu da ele alınmaktadır. Çalışmada akrabalık sisteminde yedi kuşağa kadar kız alıp vermeme, akraba evliliği yapmama geleneğinin korunmasını gerektiren bazı tarihsel ön koşullar gözden geçirilip örnekler verilmiştir. "Yedi ata" sistemine açıklık getirilip bir sınıflandırma yapılmıştır. Kazak halkında bu geleneğin oluşumun tarihi ile onun bugüne kadarki korunması meselesi de incelenmiştir. Kazak halkının bir soy içindeki yedi kuşak ve yedi kuşağa kadar kız alıp vermeme meselesiyle ilgili Kazakların "cüz"lerine (büyük, orta, küçük) dâhil olmayan Koja ve Töre adlı boyun konuyla ilgili özellikleri ele alınmıştır. Araştırmanın ana bölümü birkaç yönteme dayanılarak incelenmektedir. Öncelikle, karşılaştırmalı tarihî yöntem kullanılarak Kazak bozkırının çeşitli bölgelerinde yaşayan Kazakların yedi kuşağa kadar kız alıp vermeme geleneği araştırılmış ve onları esas alarak tarihî açıdan diğer Türk boylarıyla (Özbek, Türkmen) karşılaştırılarak ortak ve farklı yanları belirlenmiştir. İkinci olarak, sistematik bir yöntemle yedi kuşağa kadar kız alıp vermeme geleneğini bozduklarında uygulanan cezalar hakkındaki verilerde etnografya ile ilgili alanların (linguistik, folklor) bilgi ve verileri kullanılmıştır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]