Akut Myeloid Lösemi Hastaları İçin Kinolon Profilaksisinde Levofloksasin ve Moksifloksasin Kullanımının Prospektif Değerlendirmesi.

Objective: The study aimed to evaluate the clinical effects of levofloxacin (LEVO) and moxifloxacin (MOXI) prophylaxis during the treatment of acute myeloid leukemia (AML). Methods: This study had a prospective observational design and included AML patients who were scheduled for standard remission-induction (RI) or consolidation (C) chemotherapy. Prophylactic LEVO or MOXI was started at a ratio of 1:1 when neutropenia developed, and two groups were created. The primary endpoint was the frequency of febrile neutropenia (FN) and the time to FN. Results: 120 patients (60 patients in each group) were enrolled in the study. The frequency of FN tended to be higher in the LEVO group but was statistically insignificant (82.1% vs. 75.5%; p=0.702). The time to FN was 10.8±5.7 days and 10.1±5.7 days in the LEVO and MOXI groups, respectively (p=0.393). Microorganisms were izolated in 50.8% of patients who developed FN. The documented infection and bacteremia rate tended to be higher in the MOXI group (71.1% vs. 56.6%; p=0.331 and 87.5% vs. 80.5%; p=0.906). The rates of quinolone resistance were 69.2% and 75% in the LEVO and MOXI groups, respectively (p=0.451). The frequency of FN was higher during the RI phase than the C phase (89.1% vs. 70%; p=0.010). The frequency of documented infection was higher during the C phase than during the RI phase (77.1% vs. 49.1%; p=0.008). Conclusion: This study showed that prophylactic MOXI and LEVO have similar efficacy in AML patients. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Çalışmamızda, akut myeloid lösemi (AML) hastalarında remisyon-indüksiyon (Rİ) ve konsolidasyon (K) tedavisi sırasında profilaktik moksifloksasin (MOKSİ) ve levofloksasin (LEVO) kullanımının klinik etkilerinin karşılaştırılması amaçlandı. Yöntemler: Prospektif olarak tasarlanan çalışma için toplam hasta sayısı %5 tip-1 hata payı, %80 güç ve 0.5 etki gücü ön görülerek belirlendi ve Haziran 2020 - Mart 2022 tarihleri arasında AML tanısıyla standart Rİ ya da K kemoterapisi planlanan 120 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalara, nötropeni geliştiğinde 1:1 oranı ile antibakteriyel profilaksi olarak iki ayrı grup olarak LEVO ya da MOKSİ başlandı. Primer sonlanım noktası febril nötropeni (FEN) sıklığı ve FEN gelişene kadar geçen süre olarak tanımlandı. Bulgular: Febril nötropeni sıklığı LEVO grubunda yüksek olmakla birlikte benzerdi (%82.1'e karşın %75.5; p=0.702); FEN gelişimine kadar geçen süre LEVO grubunda 10.8±5.7 gün, MOKSİ grubunda 10.1±5.7 gün (p=0.393) olarak tespit edildi. Febril nötropeni gelişen hastaların %50.8'inde bakteri tespit edildi; MOKSİ grubunda tespit edilen bakteri oranı daha yüksek olmakla birlikte istatistiksel olarak anlamlı düzeyde değildi (%71.1'e karşın %56.6; p=0.331). MOKSİ grubunda bakteriyemi oranı da anlamlı düzeyde olmamakla birlikte daha yüksekti (%87.5'e karşın %80.5; p=0.906). En sık olarak izole edilen bakteri her iki grupta da Escherichia coli idi. Kinolon direnci LEVO ve MOKSİ gruplarında sırasıyla %69.2 ve %75; (p=0.451) olarak tespit edildi. Kemoterapi fazına göre yapılan analizde, Rİ tedavisi alan hastalarda FEN sıklığı, K alanlara göre daha yüksek bulundu (%89.1'e karşın %70; rölatif risk (RR)=1.2, %95 güven aralığı (GA)=1.02-1.55; p=0.010). Buna karşılık tespit edilen infeksiyon sıklığı ise K tedavisi alanlarda daha yüksekti (%77.1'e karşı %49.1; RR=3.4, %95 GA=1.35-8.98; p=0.008); Rİ ve K fazlarının alt analizinde, profilaksi çeşidi ile FEN ve tespit edilen infeksiyon sıklığı arasında anlamlı düzeyde bir farklılık bulunmadı. Sonuç: Çalışmamız AML hastalarında, FEN sıklığı, FEN gelişimine kadar geçen süre, tespit edilen bakteri çeşidi ve kinolon direnci bakımından, MOKSİ ile LEVO profilaksisinin benzer etkinliğe ve özelliğe sahip olduğunu gösterdi. [ABSTRACT FROM AUTHOR]