Mycobacterium abscessus Kompleks Klinik İzolatlarının Antimikrobiyal Direnç Özellikleri.

Objective: This study aimed to identify subspecies of Mycobacterium abscessus complex (MABC) isolates from clinical samples by a molecular technique and to determine mutations responsible for macrolide and aminoglycoside resistance. We also aimed to investigate the correlation of phenotypic and molecular test results by examining the resistance to antimicrobial agents according to CLSI standard using the liquid microdilution test. Methods: 27 MABC isolates from clinical samples were examined. Molecular subspecies identification and mutations responsible for aminoglycoside (rrs mutation) and macrolide resistance (rrl mutation) were determined using the GenoType NTM-DR test. The resistance phenotypes of the strains to various antimicrobial agents were investigated by the Sensititre™ RAPMYCOI AST microdilution test. Results: Of the 27 isolates tested, 21 were M. abscessus subsp. abscessus, three were M. abscessus subsp. bolletii, and three were M. abscessus subsp. massiliense; rrs and rrl mutations were not observed in any strains. Except for one isolate, all M. abscessus subsp. abscessus strains showed the erm(41) T28 genotype, which indicates inducible macrolide resistance. The correlation between the GenoType NTM-DR and phenotypic susceptibility test results was 81% (k=0.5, p=0.02) for inducible macrolide resistance and 89% for acquired macrolide resistance. The most effective antimicrobial agents were amikacin, cefoxitin, imipenem, linezolid, and tigecycline. Conclusion: Although the GenoType NTM-DR test is reliable in identifying and detecting molecular macrolide and aminoglycoside resistance, there were discrepancies in the results. We recommend confirming the results with the phenotypic susceptibility method after growth on culture. Although the M. abscessus complex is resistant to many antimicrobial agents, it has shown high sensitivity to amikacin, cefoxitin, imipenem, linezolid, and tigecycline. High levels of inducible macrolide resistance in isolates indicate the importance of subtyping and sensitivity testing of isolates in patients where culture conversion has not been achieved. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Çalışmanın amacı, Mycobacterium abscessus kompleks (MABK) izolatlarının bir nükleik asit çoğaltma yöntemi olan GenoType NTM-DR testi ile alt tür ayrımlarının yapılması, makrolid ve aminoglikozidlere dirençten sorumlu mutasyonların belirlenmesi ve fenotipik olarak CLSI standardı tarafından önerilen antimikrobiyal ajanların in vitro duyarlılıklarının araştırılmasıdır. Yöntemler: Araştırma kapsamında klinik örneklerden izole edilmiş ve stoklanmış toplam 27 MABK izolat incelendi. İzolatların alt tür ayrımı ile aminoglikozid ve makrolid direncinden sorumlu mutasyonlar GenoType NTM-DR testi ile belirlendi ve çeşitli antimikrobiyal ajanlara direnç fenotipleri Sensititre™ RAPMYCOI AST mikrodilüsyon testi ile araştırıldı. Bulgular: Test edilen 27 izolatın 21'i M. abscessus subsp. abscessus, üçü M. abscessus subsp. bolletii ve üçü M. abscessus subsp. massiliense olarak tanımlandı. İzolatların hiçbirinde moleküler olarak aminoglikozid (rrs mutasyonu) veya kazanılmış makrolid (rrl mutasyonu) direnci gözlenmedi. Test edilen bir izolat dışında M. abscessus subsp. abscessus izolatlarının tümünde indüklenebilir makrolid direncini tanımlayan erm(41) T28 genotipi izlendi. GenoType NTM-DR ve fenotipik duyarlılık sonuçları arasındaki uyum indüklenebilir makrolid direnci için %81 (k=0.5, p=0.02), kazanılmış makrolid direnci için %89 olarak hesaplandı. M. abscessus kompleks izolatlarına en etkin antimikrobiyal ajanlar sırası ile amikasin (%100), sefoksitin (%100), imipenem (%85), linezolid (%70) ve tigesiklin (MİK50=0.24 µg/ml) olarak tespit edildi. Sonuç: GenoType NTM-DR testi, MABK alt türlerinin tespitinde ve moleküler direncin saptanmasında güvenilir olmakla birlikte genotipik ve fenotipik açıdan uyumsuz sonuçlar alınabilir. Bu nedenle moleküler direnç sonuçlarının kültürde üreme olduktan sonra fenotipik yöntemler ile doğrulanması önerilir. M. abscessus kompleks birçok antimikrobiyal ajana dirençli olmakla birlikte amikasin, sefoksitin, imipenem, linezolid ve tigesikline büyük oranda duyarlı bulundu. M. abscessus subsp. abscessus ve M. abscessus subsp. bolletii izolatlarında indüklenebilir makrolid direncinin yüksek oranda bulunması tedavi öncesinde ve kültür negatifliğinin sağlanmadığı hastalarda tedavi sırasında alt tür ayrımının ve duyarlılık testlerinin yapılmasının önemini göstermektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]