Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi

With the onset of integration of web technologies into our lives, a global transformation process has been triggered and traditional approaches have tended to evolve into digital organisms as a past aspect of the millennium line. The one-way information transfer process, which was activated with the Web 1.0 era, took root on the basis of content sharing and 'collaboration' with Web 2.0, and was characterized in a 'smart' and 'individualized' form with the Web 3.0, and eventually ended up searching for an artificial intelligence-oriented direction. The developments in machine learning, deep learning, and natural language processing algorithms, on the other hand, were crowned with the Web 4.0 technology, and the artificial intelligence-based virtual reality atmospheres became the center of attention as the new phenomenon of digital. As far as the relevant perspective is concerned, it is possible to say that today's modernization standards are shaped within the framework of technology. While the parameters of the 'new generation world' are built on the digital plane, the 'new generation of people' generations develop specifically in the skills of this plane.

Published

Web teknolojilerinin hayatımıza entegre olmaya başlamasıyla küresel çaplı bir dönüşüm süreci tetiklenmiş ve geleneksel yaklaşımlar, milenyum çizgisinin geçmişte kalan yönü olarak dijital organizmalara evrilme trendinde bir yönelim içerisine girmişlerdir. Web 1.0 dönemi ile aktif hale gelen tek yönlü bilgi aktarımı süreci, Web 2.0 ile içerik paylaşımı’ ve ‘iş birliği’ yapabilme temelinde kök salmış; Web 3.0 ile ‘akıllı’ ve ‘bireyselleştirilmiş’ bir formda karakterize edilerek yapay zeka eksenli bir yön bulma arayışı içerisine girmiştir. Makine öğrenmesi, derin öğrenme ve doğal dil işleme algoritmalarındaki gelişmeler ise Web 4.0 teknolojisiyle taçlanmış ve yapay zeka tabanlı sanal gerçeklik atmosferleri, dijitalin yeni fenomeni olarak ilgi odağı haline gelmiştir. İlgili perspektiften hareketle; günümüz modernizasyon standartlarının teknoloji çerçevesinde şekil aldığını söyleyebiliriz. ‘Yeni nesil dünya’ parametreleri, dijital düzlem üzerine inşa edilirken ‘yeni nesil insan’ jenerasyonları ise bu düzlem becerileri özelinde gelişim göstermektedir. Covid 19 sonrası yaşanan süreçle birlikte bilginin, dijitalde yapılandığı ivme hız kazanmış ve teknoloji tabanlı pedagojik paradigmalar ön plana çıkmaya başlamıştır. Bu paradigmaların öğrenme ortamlarına yansımasıyla geleneksel sınıf atmosferleri algısında radikal değişikliklerin meydana geldiğini söylemek mümkündür. Dijital eğitim uygulamaları, yüz yüze eğitim metodunun bir alternatifi olmanın ötesinde pedagojinin başat unsuru olma yönünde hızla gelişim gösterirken öğretmen ve öğrenci arasındaki etkileşim süreci, çevrim içi merkezli öğretim tasarımları merceğinde desenlenme dönüşümü göstermektedir. Dil eğitimi sahası da ilgili entegrasyondan etkilenmekte ve yeni nesil dil becerileri, dijital yeterlikler ekseninde evrim geçirme haliyle karşımıza çıkmaktadır. Dolayısıyla yabancı dil olarak Türkçe öğretimi olgusu, yabancı dil olarak dijital Türkçe öğretimi çerçevesinde kavramsallaşmakta; bir başka deyişle teknoloji tabanlı beceriler odaklı örnek dil tanımlayıcılarıyla (illustrative descriptors) betimlenme eğilimi sergilemektedir. İlgili önem durumu, bu çalışmanın biçimlenmesine zemin hazırlamış ve Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi kitabı, teknolojik adaptasyonun getirdiği bir ihtiyacı karşılama güdüsüyle ortaya çıkmıştır. Bu bağlamdan hareketle çalışmanın ortaya çıkış amacının; sanal ortamlarda web araçlarıyla uygulanacak yabancı dil öğretimine ilişkin dijital bir farkındalık kazandırmak amaçlanmıştır. Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi; ‘Dijital Öğrenme ve Yabancı Dil Öğretimine İlişkin Teorik Çerçeve’, ‘Dijital Beceri Alanlarına İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları, ‘Dijital Öğrenme Ortamı Yapılandırmaya İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları’, ‘Dijital Öğretim Materyallerine İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları’, ‘Dijital Ölçme ve Değerlendirme Etkinliklerine İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları’ ve ‘Dijital Öğretim ‘Yaklaşımlarına İlişkin Yenilikçi Uygulamalar’ olmak üzere altı alt başlık temelinde yapılandırılmış 22 bölümden meydana gelmektedir. Araştırma kapsamında tanıtılan dijital uygulama araçlarının, her bölüm içeriğinin kendi temasına uygun olacak şekilde uygulama örnekleri ve etkinlikler üzerinden somutlaştırılması esas alınmıştır. Dolayısıyla çalışma sınırları çerçevesinde tanıtılan aynı dijital araçların, farklı bölüm metinlerinde farklı işlevlerine yönelik çeşitli özelliklerinin zengin örneklendirmeler aracılığıyla ön plana çıkartılmasına dikkat edilmiştir. İlgili düzlemde çalışmadan yararlanacak olan araştırmacı, eğitmen ve eğitmen adaylarına; dijital teknoloji araçlarının yabancı dil öğretiminde kullanımına ilişkin geniş bir perspektif sunmak temel ilke edinilmiştir. Çalışmada yer alan bölüm içeriklerinin belirli bir kompozisyon ve tutarlılık dahilinde sunulması adına farklı bölümlerde yer alan aynı dijital araçların birbirinden farkı işlev ve detaylı açıklamalarına ilişkin dipnotlar aracılığıyla köprüler oluşturularak bölümler arası bütünlük oluşturulması amaçlanmıştır. Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi kitabında yer verilen her bölüm içeriği, alan uzmanlarının görüşüne başvurularak literatüre katkı sağlayacak şekilde tasarlanması prensibiyle oluşturulmuştur. Bölüm içeriklerinde verilen teorik ve kuramsal çerçeveler, farklı literatür çalışmalarıyla desteklenmiş bilimsel alt yapıya dayalı bir zeminde aktarılması hedeflenmiştir. Dijital araçların sunumu sırasında yapılandırılan etkinlik örneklerinin, CEFR ile uyumlu olması ölçüt alınmış ve otantik bağlamlar üzerinden gerçekçi öğrenme atmosferleri kurgulanarak eğitmen ve eğitmen adaylarının eğitim ortamlarında rahatlıkla uygulayabileceği düzeyde olması temel alınmıştır.

Web teknolojilerinin hayatımıza entegre olmaya başlamasıyla küresel çaplı bir dönüşüm süreci tetiklenmiş ve geleneksel yaklaşımlar, milenyum çizgisinin geçmişte kalan yönü olarak dijital organizmalara evrilme trendinde bir yönelim içerisine girmişlerdir. Web 1.0 dönemi ile aktif hale gelen tek yönlü bilgi aktarımı süreci, Web 2.0 ile içerik paylaşımı’ ve ‘iş birliği’ yapabilme temelinde kök salmış; Web 3.0 ile ‘akıllı’ ve ‘bireyselleştirilmiş’ bir formda karakterize edilerek yapay zeka eksenli bir yön bulma arayışı içerisine girmiştir. Makine öğrenmesi, derin öğrenme ve doğal dil işleme algoritmalarındaki gelişmeler ise Web 4.0 teknolojisiyle taçlanmış ve yapay zeka tabanlı sanal gerçeklik atmosferleri, dijitalin yeni fenomeni olarak ilgi odağı haline gelmiştir. İlgili perspektiften hareketle; günümüz modernizasyon standartlarının teknoloji çerçevesinde şekil aldığını söyleyebiliriz. ‘Yeni nesil dünya’ parametreleri, dijital düzlem üzerine inşa edilirken ‘yeni nesil insan’ jenerasyonları ise bu düzlem becerileri özelinde gelişim göstermektedir. Covid 19 sonrası yaşanan süreçle birlikte bilginin, dijitalde yapılandığı ivme hız kazanmış ve teknoloji tabanlı pedagojik paradigmalar ön plana çıkmaya başlamıştır. Bu paradigmaların öğrenme ortamlarına yansımasıyla geleneksel sınıf atmosferleri algısında radikal değişikliklerin meydana geldiğini söylemek mümkündür. Dijital eğitim uygulamaları, yüz yüze eğitim metodunun bir alternatifi olmanın ötesinde pedagojinin başat unsuru olma yönünde hızla gelişim gösterirken öğretmen ve öğrenci arasındaki etkileşim süreci, çevrim içi merkezli öğretim tasarımları merceğinde desenlenme dönüşümü göstermektedir. Dil eğitimi sahası da ilgili entegrasyondan etkilenmekte ve yeni nesil dil becerileri, dijital yeterlikler ekseninde evrim geçirme haliyle karşımıza çıkmaktadır. Dolayısıyla yabancı dil olarak Türkçe öğretimi olgusu, yabancı dil olarak dijital Türkçe öğretimi çerçevesinde kavramsallaşmakta; bir başka deyişle teknoloji tabanlı beceriler odaklı örnek dil tanımlayıcılarıyla (illustrative descriptors) betimlenme eğilimi sergilemektedir. İlgili önem durumu, bu çalışmanın biçimlenmesine zemin hazırlamış ve Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi kitabı, teknolojik adaptasyonun getirdiği bir ihtiyacı karşılama güdüsüyle ortaya çıkmıştır. Bu bağlamdan hareketle çalışmanın ortaya çıkış amacının; sanal ortamlarda web araçlarıyla uygulanacak yabancı dil öğretimine ilişkin dijital bir farkındalık kazandırmak amaçlanmıştır. Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi; ‘Dijital Öğrenme ve Yabancı Dil Öğretimine İlişkin Teorik Çerçeve’, ‘Dijital Beceri Alanlarına İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları, ‘Dijital Öğrenme Ortamı Yapılandırmaya İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları’, ‘Dijital Öğretim Materyallerine İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları’, ‘Dijital Ölçme ve Değerlendirme Etkinliklerine İlişkin Web Tabanlı Uygulama Araçları’ ve ‘Dijital Öğretim ‘Yaklaşımlarına İlişkin Yenilikçi Uygulamalar’ olmak üzere altı alt başlık temelinde yapılandırılmış 22 bölümden meydana gelmektedir. Araştırma kapsamında tanıtılan dijital uygulama araçlarının, her bölüm içeriğinin kendi temasına uygun olacak şekilde uygulama örnekleri ve etkinlikler üzerinden somutlaştırılması esas alınmıştır. Dolayısıyla çalışma sınırları çerçevesinde tanıtılan aynı dijital araçların, farklı bölüm metinlerinde farklı işlevlerine yönelik çeşitli özelliklerinin zengin örneklendirmeler aracılığıyla ön plana çıkartılmasına dikkat edilmiştir. İlgili düzlemde çalışmadan yararlanacak olan araştırmacı, eğitmen ve eğitmen adaylarına; dijital teknoloji araçlarının yabancı dil öğretiminde kullanımına ilişkin geniş bir perspektif sunmak temel ilke edinilmiştir. Çalışmada yer alan bölüm içeriklerinin belirli bir kompozisyon ve tutarlılık dahilinde sunulması adına farklı bölümlerde yer alan aynı dijital araçların birbirinden farkı işlev ve detaylı açıklamalarına ilişkin dipnotlar aracılığıyla köprüler oluşturularak bölümler arası bütünlük oluşturulması amaçlanmıştır. Yabancı Dil Olarak Dijital Türkçe Öğretimi kitabında yer verilen her bölüm içeriği, alan uzmanlarının görüşüne başvurularak literatüre katkı sağlayacak şekilde tasarlanması prensibiyle oluşturulmuştur. Bölüm içeriklerinde verilen teorik ve kuramsal çerçeveler, farklı literatür çalışmalarıyla desteklenmiş bilimsel alt yapıya dayalı bir zeminde aktarılması hedeflenmiştir. Dijital araçların sunumu sırasında yapılandırılan etkinlik örneklerinin, CEFR ile uyumlu olması ölçüt alınmış ve otantik bağlamlar üzerinden gerçekçi öğrenme atmosferleri kurgulanarak eğitmen ve eğitmen adaylarının eğitim ortamlarında rahatlıkla uygulayabileceği düzeyde olması temel alınmıştır.