DAMOLLA SÂBİT BİN ABDÜLBÂKÎ’NİN AKÂİD-İ CEVHERİYYE ADLI ESERİNİN İMLA VE DİL ÖZELLİKLERİ

Bu makalede Damolla Sâbit Bin Abdülbâkî’nin Akâid-i Cevheriyye adlı eseri ele alınmıştır. 1883-1941 yılları arasında yaşayan Uygur din ve siyaset adamı Damolla Sâbit Bin Abdülbâkî, Doğu Türkistan istiklal ülküsünün sembol isimlerinden biridir. Abdülbâkî’nin, hac ibadetini eda etmek ve ilmî incelemelerde bulunmak amacıyla 1930 yılında çıktığı seyahati esnasında kaleme aldığı Akâid-i Cevheriyye, küçük yaştaki çocuklara hakiki İslam inancını öğretmek amacıyla soru-cevap usulüyle tertip edilmiş bir risaledir. Eserde genel olarak tevhit, Allah’ın kullara yapılmasını ve yapılmamasını emrettiği ameller, Allah’ın kemal sıfatları, peygamberlerin ve meleklerin özellikleri, cennet, cehennem, gerçek imana ulaşmanın yolları vb. konular ele alınmıştır. İmla, ses ve şekil hususiyetleri incelendiğinde Akâid-i Cevheriyye’nin Çağatay Türkçesinin özelliklerini taşıdığı tespit edilmiştir. Eser, 1930’lu yıllardan sonra Urumçi ağzına dayanan “merkezi şîve”yi edebî dil haline getiren Uygur Türklerinin 1932 yılında halen Çağatay yazı dilini kullandıklarını göstermesi bakımından da önemlidir. Bu çalışma, giriş ve Akâid-i Cevheriyye’nin imla ve dil özellikleri olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Damolla Sâbit Bin Abdülbâkî hakkında kısa bir bilgi verilmiş ve Akâid-i Cevheriyye ana hatlarıyla tanıtılmıştır. İkinci bölümde eser; imla, ses ve şekil özellikleri bakımından incelenmiştir.